Een familie hebben, maar er eigenlijk niks over weten.
Dat is precies hoe je het bij mij kunt omschrijven! Tuurlijk weet ik van de eerste en grotendeels tweede graad familie wel wie ze zijn en wat ze deden.
Maar waar ze precies vandaan komen, wie hun ouders zijn, wat voor beroepen er waren, ik heb echt geen idee.
En je kunt je afvragen, of dat wel informatie is die je zou willen hebben.
Bij mij heeft eigenlijk altijd een gevoel geheerst alsof ik niet alles wist, dat er iets niet klopte, dat ik gewoon niet wist waar ik bij hoorde.
En als ik het zo opschrijf, klikt het wel extreem, maar soms kun je aan een gevoel gewoon vrij weinig doen.
Op een gegeven moment bereik je dan een leeftijd waarin je zelf de keuzes kunt maken en over middelen beschikt waarmee je de vragen die je hebt gemakkelijk kunt beantwoorden.
Bij mij was dit de leeftijd van 18 jaar, de beschikking van internet gaf mij het gevoel van vrijheid, ondanks dat ik toen nog niet écht wist hoe en waar ik moest zoeken.
Nu ik de leeftijd van 34 hebt bereikt, beschik ik inmiddels over zoveel informatie waar ik nooit vanaf heb geweten, in het bijzonder informatie over mijn oma.
Hiermee zitten we dus in de tweede graad familie, familie waarvan je altijd dénkt wel te kennen.
Maar niets bleek minder waar.
Reactie plaatsen
Reacties